មានការលើកឡើងគួរពិចារណាថា “បើមើលពីទិដ្ឋភាពខាងក្រៅ ឃើញថា ក្រសួងធនធានទឹក មានសក្តានុពល និងមានការរីកចំរើនខ្លាំងក្លាណាស់” ។ ពិសេសគឺជំនាញ ដែលសុទ្ធសឹងជាកម្លាំងគ្រឹះប្រកបដោយ សមត្ថភាពពេញលេញសក្តិសម នឹងការទទួលស្គាល់ពីសំណាក់ប្រមុខរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាមែន ។ ប៉ុន្តែនៅពេលពិនិត្យឱ្យដល់ផ្ទៃក្នុងក្រសួងធនធានទឹកវិញ គឺមានចំណុចខ្វះខាតជាច្រើន ដែលមន្ត្រីរាជការនៅ ក្នុងក្រសួងមួយនេះ មិនអាចទទួលយកបាន ។
ទាក់ទិននឹងបញ្ហាគ្រួសារនិយម ៖ មានការលើកឡើងថា លោកប្អូនទាំងមួយទាំងពីរមកធ្វើជាអគ្គនាយកកាន់ ខាងជំនាញ និងគម្រោង ។ ចំណែកកូនប្រុសស្រី សុទ្ធតែមានតំណែងខ្ពស់ៗ និងមួយចំនួនទៀត ជាមនុស្សដែលប្រមូលសេដ្ឋកិច្ច ដូចលោក ចាន់ យុត្ថា ជាដើម ព្រោះលោកជានាយខុទ្ទកាល័យក្រសួងផង ជាអគ្គលេខាធិការអាជ្ញាធរទន្លេសាបផង ។ ជាមួយគ្នានេះលោក ជា សុខនី ជាអគ្គនាយករង និងជានាយរងខុទ្ទកាល័យក្រសួងធនធានទឹកទៀត ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាអំពើពុករលួយ មានដូចជា រាល់គម្រោងរបស់រដ្ឋាភិបាល, ជំនួយ, ប្រាក់កម្ចី ភាគច្រើនការគ្រប់គ្រង គម្រោងមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ ពោលគឺ “តូចស៊ីតូច-ធំស៊ីធំ”ហើយអ្នកដែលក្តោប សេដ្ឋកិច្ចរួម និងជាសេនាធិការឱ្យ រដ្ឋមន្ត្រី លឹម គានហោ គឺលោក ចាន់ យុត្ថា ។
ក្នុងនោះបើនិយាយដល់ថ្នាក់ដឹកនាំតាមមន្ទីររាជធានី-ខេត្ត អាចរស់បានដោយសារការបន្តក់ឱ្យសើម ឬមិនសើម សុទ្ធតែកម្រិតខ្ទង់ដែលថ្នាក់លើបែងចែក (ចំណុចនេះស្ងាត់ស្ងៀមមែន តែពេលខ្លះអាចដំបៅដើមទ្រូង ថ្នាក់ដឹកនាំតាមមន្ទីរអាចប្រេះធ្លាយនៅពេលណាមួយ) ។
ការគ្រប់គ្រងធនធានទឹក គឺជាប្រភពសេដ្ឋកិច្ចដ៏សំខាន់សម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំក្រសួង-មន្ទីរធនធានទឹក ។ សួរថា តើទីតាំងបូមខ្សាច់រាប់សិបកន្លែង ស្ថិតក្នុងក្របខណ្ឌទូទាំងប្រទេសមានច្បាប់ប៉ុន្មាន ? អត់ច្បាប់ប៉ុន្មាន ?
ចំណុចទាំងអស់នេះហើយ ដែលប្រមុខរដ្ឋាភិបាលសព្វថ្ងៃត្រូវសិក្សាឡើងវិញ ថា តើក្រសួងមួយនេះ មានសក្តានុពលក្នុងការដឹកនាំ និងទទួលបានភាពរីកចំរើនដល់កម្រិតណា ឬក៏ទទួលបានចំណូលសម្រាប់ហោប៉ៅ យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ?
មន្ត្រីមួយចំនួនមិនហ៊ាននិយាយឱ្យឮទេ ព្រោះខ្លាចអស់តំណែង តែមន្ត្រីខ្លះក៏មិនកំណត់ថា សុខចិត្តឱបដៃ មើលខ្លាចាប់គោស៊ី ឬដុតគោស៊ីបាយកក ខណៈដែលពួកខ្លួនរកតែអង្ករច្រកឆ្នាំងស្ទើរមិនបាននោះ ៕
